Tijdschrift februari 2022

Normaal gesproken is januari een van de maanden waarin er veel regen valt in de omgeving van Níjar, maar dit jaar viel er weinig water uit de hemel. De temperaturen waren iets hoger dan gemiddeld, maar toch genieten we twee keer per dag tijdens onze meditatie van de geïnstalleerde houtkachel in onze nieuwe meditatieruimte. De maand begon met een stille retraite, met twee gasten in Nijar en velen in Amonines en enkele online deelnemers van thuis. Andrée en Maria namen deel aan de retraite, terwijl Melvin de dagelijkse taken op zich nam. Natuurlijk was er stille hulp van beide bewoners en de week van stilte was een prachtige manier om stil te staan bij ons leven en onze manier van leven.

Edwin is teruggekomen en we beschouwen hem niet meer als gast. Hij heeft Danka meegenomen op zijn reis naar Níjar, dus zowel het klooster als het Asharum hebben nu beter passende gordijnen en sommigen van ons hebben nieuwe kleding 😉 Wabke, die meedeed aan de retraite, is door de omstandigheden de hele maand gebleven.
Andrée had een behoorlijk ongeluk (letterlijk een uitglijder) en eindigde met twee gebroken polsen en een hersenschudding, dus Wabke bood aan om een tijdje in de buurt te blijven om ons te helpen alles te regelen. We zijn erg dankbaar dat dit mogelijk was. Zonder al te veel in detail te treden, herstelt ze goed en iedereen is welkom om haar rechtstreeks of via onze hoofdkanalen een bericht te sturen.
Reina helpt met koken nu Andrée een paar weken niet kan koken. We hebben al genoten van een lekkere pastaschotel en de komende week zal ze weer koken. Over lekker eten gesproken; we krijgen regelmatig echt Marokkaans eten van onze lieve buren Mustafa en Rachida en hun gezin. Op een paar heerlijke zondagen genoten we van zoetigheden, die we samen op ons terras oppeuzelden, en deze week brachten ze ons een couscousschotel.

De tuin van de Asharum Nijar: Terug naar de wortels

De aardappelen zijn geoogst en hoewel we niet zeker waren van onze plantmethode, bewees de opbrengst dat we drie maanden geleden geen rampzalige fouten hadden gemaakt. We genieten meerdere keren per week van onze zelfgekweekte aardappelen en doen er broccoli of bloemkool en salade uit de tuin bij. De nieuwe aardappelvelden zijn bijna klaar en deze keer volgden we het voorbeeld van Human, die wat informatie verzamelde over verschillende systemen en technieken. We planten de aardappelen nu in een verzonken bed, gevuld met compost, stro en aarde. Minder grond bewerken en hopelijk een betere kwaliteit grond na de oogst.

Met elke aanplant en oogst leren we hoe we onze oogst kunnen verbeteren, bijvoorbeeld door planttechnieken of waar we wat moeten planten. Het klimaat is hier vrij ruw en sommige planten hebben duidelijk meer specifieke zorg nodig dan andere. De meeste kruisbloemige groenten doen het vrij goed zonder veel moeite. Nu de wereld blijft draaien in een schijnbaar onmenselijke richting, verschuift onze focus met de tuin een beetje van een ecologische tuin die de ziel en geest voedt, naar een tuin die ons lichaam en geest voedt. Met andere woorden, meer aandacht voor voedselproductie.

De nieuw geplante palmen hebben het moeilijk om zich te vestigen in dit ruige gebied op 400 meter boven zeeniveau, dus hebben we hun watertoevoer verminderd omdat ze in deze staat niet veel gebruiken. We hopen dat ze zich met wat liefde en zorg snel zullen aanpassen en zich thuis zullen voelen. Er zijn nog meer lokale boomsoorten geplant, waaronder een Schinus molle, of zoals ze in Spanje zeggen; een falsa pimienta. Deze boom produceert de bekende roze peperkorrels, die, zoals de naam al doet vermoeden, geen echte peperkorrels zijn. Ook is er een laatste ronde bomen besteld voor het plantseizoen van dit jaar, dus we hopen volgende maand een Ginko biloba, een pecannootboom en een kastanjeboom te planten. En we proberen nog wat struiken en bodembedekkers te planten om de tuin groener en vochtiger te maken.

Meer bouwen en verbeteren

De nieuwe parkeerplaats en de ingang zijn bestraat met beton en het kreeg een finishing touch door een tegelpatroonopdruk en een roodachtige laag. Nu lijkt het alsof het een betegelde oprit is en de kleur komt overeen met de kleur van de tegels die we op de trap en in de kamers hebben gebruikt. We moeten nog een week wachten (drie in totaal) voordat we onze auto's eindelijk binnen kunnen parkeren. Dit zal enige verlichting brengen voor de kleine parkeerplaats tussen het klooster en het Asharum, de enige parkeerplaats in de omgeving.

De grote nieuwe trap aan het einde van de tuin is een waar kunstwerk en de grote witte driehoek past perfect in het bergachtige landschap. De volgende bouwprojecten zijn al gepland en misschien kunnen we je de komende maanden wat vooruitgang laten zien.

De tuin van Nâm

Bekijk volledige bio