Nieuwsbrief Níjar, editie mei 2025
Beste vrienden,
Zoals je misschien hebt gehoord, waren heel Spanje en Portugal ongeveer tien uur lang zonder stroom komen te zitten. Een historische gebeurtenis die voor sommigen een ramp leek, maar die ook aanleiding gaf tot een aantal opmerkelijke ervaringen. Opeens draaide het wiel niet meer, moesten er creatieve oplossingen worden gevonden en moesten mensen voor elkaar zorgen. Hier, in de Tuin, kwamen noodsystemen van pas om de tuin te besproeien en om een alternatieve manier van koken te bieden. s Avonds kwamen de kaarsen tevoorschijn en versierden de kamers met een gezellige sfeer.
In de stad Almería deed zich een soort intimiteit voor die vroeger waarschijnlijk normaler was, voor de overvloedige beschikbaarheid van elektriciteit. Plotseling liepen mensen meer rechtop en waren ze meer aanwezig op straat omdat niemand even zijn mobiele telefoon of computer kon gebruiken. Een tastbaar contactveld had het stadsleven nieuw leven ingeblazen en de sfeer gekleurd. s Nachts keken we omhoog en waren we onder de indruk van de geestverblindende miljoenen sterren die aan de hemel tevoorschijn kwamen. Verbazingwekkend om te beseffen dat ze er altijd zijn, hoewel ze normaal gesproken meestal onzichtbaar zijn, versluierd door de lantaarns in de straten en buiten het bereik van onze gebruikelijke blik op allerlei schermen. Ik vraag me af hoe het was in de tijd dat de sterren ons nacht na nacht vertelden dat we in een uitgestrekte en onkenbare kosmos leven. Het is bekend dat de Stoïcijnen er een goede gewoonte van maakten om de zon aan het begin van de dag te zien opkomen en hem aan het eind van de dag weer achter de horizon te zien zakken, gewoon om zich dat te herinneren.
De stroomstoring ontstond rond het middaguur tijdens de vierde dag van een Nâm Stilte Retraite. In tegenstelling tot de onrust die het in grote delen van het Iberisch schiereiland veroorzaakte, veranderde er hier eigenlijk niets voor de deelnemers. Gelukkig waren we enigszins voorbereid en was de staf in staat om de meest noodzakelijke alternatieve faciliteiten op te zetten; koken op gas, licht geven met kaarsen en de tuin besproeien met behulp van een generator om de pomp aan te drijven. Het liet heel concreet zien dat in staat van retraite zijn inderdaad een heel andere ervaring oplevert. Voor de gasten die al drie dagen stil waren en mediteerden, resoneerde de weidse en prachtige sterrennacht als het gezicht van een onkenbare wijde maar intieme gene zijde.
In dit maandblad delen we met jou een gevarieerd palet aan gastervaringen.
De eerste indruk is geschreven door Peter:
Een reis naar Nâm
Afgelopen april reisde ik naar de Tuin van Nâm voor een Stilte Retraite - een reis die ik al een jaar eerder had willen maken, maar het leven had andere plannen. Toen de gelegenheid zich eindelijk voordeed, stapte ik er rustig in, zonder verwachtingen, zonder onderzoek, zonder de behoefte om meer te weten dan ik al wist.
Het was mijn vriendin die me voor het eerst over Nâm vertelde. Ze was al verschillende keren naar de Tuin in Níjar geweest. Maar ik wilde geen details - ik wilde er blanco aankomen, open, onaangeroerd door het verhaal van iemand anders.
Aankomst
Mijn dochter bracht me naar het vliegveld. Ik vloog, landde en werd hartelijk begroet door Hubertus. (Er zat een les in die allereerste ontmoeting - als je Hubertus ooit ontmoet, vraag het hem dan).
Toen de tuin. Op het moment dat ik erin stapte, voelde ik het - een omhelzing. Warmte, liefde, aanwezigheid. Niet alleen van de mensen, maar van de plek zelf.
Op de eerste dag werd het programma voorzichtig geïntroduceerd en ontmoette ik de andere gasten - zeven in totaal. Geen druk, geen verplichtingen. Alleen de uitnodiging om er te zijn en, als we dat wilden, mee te helpen met kleine dagelijkse taken: koken, schoonmaken, de tuin onderhouden.
Ik koos ervoor om een paar kasten met de hand te bouwen, zonder elektrisch gereedschap, gewoon eenvoudig gereedschap en rustige concentratie. Wanneer er ruimte was, werkte ik. Het aardde me. Het was perfect.
De praktijk van stilte
Ik heb weinig ervaring met meditatie. Ik had geen idee wat ik kon verwachten.
Maar de eerste meditatie van de dag met Yoginâm was uiterst verfijnd en heel speciaal. En toen kwam de tweede, met Human op de drum. Er gebeurde iets moois, iets verschoof. Tranen stroomden over mijn gezicht. Ik weet nog dat ik dacht: Er zijn nog 23 meditaties te gaan... wat zal er nog meer gebeuren? En dat gebeurde ook: Visioenen. Gevoelens. Inzichten. Nog één keer huilde ik - Diep geraakt
Het is moeilijk onder woorden te brengen wat er in die stiltes gebeurt. Ik kan alleen voor mezelf spreken, maar ik zou deze retraite aan iedereen met ook maar een greintje openheid aanraden.
De tuin als leraar
En dan is er nog de tuin. Elke ochtend begon daar. Elke meditatie eindigde daar. Het werd mijn lopende meditatie, mijn eigen Kin Hin. Elke dag onthulde de tuin iets nieuws. Het voelde levendig, ontvankelijk, rustig genereus.
Het vertrek dat niet was
Ik bleef nog één dag na afloop van de retraite. Daarna vloog ik naar huis. En toen we in Nederland landden, realiseerde ik het me: Ik wilde het vliegtuig niet uit.
Ik wilde omkeren en meteen teruggaan naar de Tuin van Nâm
Met liefde,
P.
De tweede impressie laat een ingeving zien die Grant had tijdens de vierde dag van de Stilte. Meteen na een meditatie ging hij naar zijn kamer om aantekeningen te maken en bleef hij een lijst opschrijven van sleutelwoorden die in hem opkwamen. Later vroeg hij Chat GPT om hem te helpen er twee dagelijkse herinneringen van te maken die hij mee naar huis kon nemen. Hij vroeg specifiek om de woorden te orkestreren in gebeden met diepte en betekenis. Hier is er één van:
De derde impressie is geschreven door Daantje, de dochter van een van de deelnemers.
Daantje arriveerde tijdens de derde stiltedag van de retraite en moest nog 2 dagen wachten om met haar moeder te spreken. In de tussentijd ging ze haar eigen weg, verkende de omgeving en genoot van de sereniteit van de Tuin:
Rust vinden in de Tuin van Nâm
Vorige week heb ik samen met mijn moeder een paar dagen doorgebracht in 'De Tuin van Nâm' in Níjar, op zoek naar wat tijd voor onszelf. Afgezien van een paar verhalen wist ik voor ons bezoek niet veel over deze plek. Toen ik aankwam, was mijn moeder al een paar dagen bezig met een Stilte Retraite.
Tijdens mijn verblijf was ik diep onder de indruk en oprecht verrast door de schoonheid van dit gebied. Naast de prachtige ligging in de bergen, straalt The Garden of Nâm een uniek gevoel van vrede en warmte uit. De tuin wordt elke dag met liefde onderhouden, de maaltijden waren heerlijk en iedereen die er woont draagt op zijn eigen manier bij om de plek bloeiend te houden. Ik voelde me ongelooflijk welkom en was verbaasd over hoe doordacht alles was samengesteld.
Hoewel ik niet deelnam aan de meditaties of de retraitesessies, vond ik toch een diep gevoel van rust tijdens mijn verblijf. Ik liet mijn dagelijkse beslommeringen een week lang achter me en bracht het grootste deel van mijn tijd door met lezen, wandelen en het vastleggen van de adembenemende landschappen met mijn camera. Ik vond het vooral heerlijk om in het tuinpaviljoen te zitten, met een prachtig uitzicht op de omliggende bergen en een perfect uitkijkpunt over het weelderige terrein. Het werd al snel mijn favoriete plek.
Als drukke tiener is het voor mij niet altijd gemakkelijk om dit soort rust te vinden. Tijdens de twee dagen stilte had ik het aanvankelijk moeilijk. Ik vond het confronterend om alleen te zijn met mijn gedachten, zonder iemand om ze mee te delen. Maar tegen het einde van dag twee, toen de stilte was opgeheven, realiseerde ik me hoe hard ik deze tijd nodig had gehad om naar binnen te keren. In de dagen die volgden, voelde ik me lichter op een manier die ik niet had verwacht. Ik vond mezelf soms zelfs overweldigd door al het gepraat toen de stilte eenmaal voorbij was.
In korte tijd voelde ik me thuis op deze bijzondere plek en ik hoop echt dat ik ooit nog eens terug kan komen.
Hieronder staan een paar van de foto's die ik tijdens mijn verblijf heb gemaakt.
De uiteindelijke indruk is nog zonder woorden. Adam heeft al aan veel Stilte Retraites deelgenomen. Bij zijn vertrek sprak hij de intentie uit om de Nâm Stilte Retraites naar zijn eiland te brengen. Misschien schrijft hij later nog een paar regels als hij terug is in Australië. Na de retraite maakte Adam een uitgebreide wandeling door de bergen tot aan Huebro. Huebro is de stad waar we ons verse en natuurlijke bronwater vandaan halen. Als afsluiting van dit maandjournaal delen we een mooie time-lapse die een goed beeld geeft van de omgeving en de schoonheid die hij heeft gevonden.
We hopen dat je hebt genoten van deze diverse indrukken van de afgelopen maanden in de Tuin van Nâm. Volgende maand blikken we terug op de huidige Zhineng QiGong Retreat met Wabke & de komende Sjamanistische Retreats met Anna Montis en bezoekers uit Sardinië.
Wist je dat:
- Dat er kameleons te vinden zijn op de stranden van Cabo de Gata?
- Dat verreweg de meeste van deze stranden onaangetast zijn door commerciële activiteiten?
- Dat we eindelijk een grote stapel oud materiaal hebben opgeruimd met Galicische precisie?
- Dat de nieuwe kamers erg mooi zijn geworden en nu op de website te vinden en te boeken zijn? Op een heldere dag kun je vanuit het raam zelfs de Middellandse Zee zien!
- Dat Shahla, een nieuwe langdurige bewoner, bij ons is komen wonen? En dat Ullie, een nieuwe huismeester, zich ook bij ons heeft gevoegd. Welkom in de Tuin van Nâm!
- Dat tijm, salie, rozemarijn en oregano rijkelijk groeien en dat malva, vlier, granaatappel, de olijven, verschillende cactussen en rozen uitbundig bloeien en dat ook de johannesbroodboom, mispel, artisjok en moerbei het erg goed doen?
Hartelijke groeten 🙏🏽
