De koudere periode is begonnen in Nijar. Hier komt de kou van de winter laat in het seizoen, terwijl november en december meestal heel aangename maanden zijn. In deze maanden liggen de temperaturen rond de 20 graden en met de Andalusische zon voelen de dagen aan als de zomer van Noord-Europa. Daar staat tegenover dat de kou kan aanhouden tot april of zelfs de eerste helft van mei. Gelukkig betekent kou nooit dat het vriest en is het niet hetzelfde als in het noorden. Zonder centrale verwarming hebben we de kamers uitgerust met gaskachels en we hebben een houtkachel in de meditatieruimte om ons warmte te geven tijdens onze dagelijkse meditaties.

In de keuken proberen we steeds meer het idee toe te passen om natuurlijk en echt voedsel te bereiden. We hebben al afscheid genomen van veel soorten kant-en-klaar 'voedsel' zoals bouillonblokjes, tomatenpuree en geraffineerde producten en we gebruiken geen zoetstoffen in onze maaltijden. We proberen zoveel mogelijk op lokale markten te kopen en vermijden de supermarkt en alles wat in plastic is verpakt. We maken onze eigen bouillon van groenteresten en sinds enige tijd bakken we dagelijks ons eigen zuurdesembrood. Op deze manier proberen we verantwoordelijkheid te nemen voor wat we onszelf en onze gasten te eten geven. Om te beginnen met het zuiveren van ons lichaam, zodat ons lichaam beter in staat is zichzelf te genezen van ziektes en vervuiling.

Stilte retraite Nijar 3 - 7 januari 2023 - door Peter van Diepen

Puzzel Het is aan het begin van de avond. Ik kijk uit over de witte huisjes van Nijar die als stukjes van een op de grond gevallen puzzel verspreid liggen in het dal voor mij. De ondergaande zon legt een rood/paarse gloed over het dal waarin op dit tijdstip nog maar weinig activiteit te bespeuren valt. In de verte zie ik de koplampen van een auto die over één van de wegen rijdt die naar Nijar leiden, een hond blaft in de tuin van de buren, de klok slaat zeven uur in het dorp even verderop, verder is het stil. Ik was net aanwezig bij een Harpmood met Yoginâm en wilde nog even mijn benen strekken voordat het avondeten wordt opgediend. De berg achter het huis leent zich daar uitstekend voor. Na ongeveer een kwartier klimmen heb ik een prachtig uitzicht over het dorp en de bergen achter Nijar. In alle stilte laat ik de Harpmood op mij in werken en voel een dankbaarheid opkomen. Dankbaar voor de locatie waar ik nu ben met het uitzicht wat ik heb, de groep mensen om mij heen in deze week en de aanwezigheid van Yoginam Abbahji.

[Het is vroeg in de avond. Ik kijk naar de witte huizen van Nijar die als puzzelstukjes verspreid liggen in de vallei voor me. De ondergaande zon werpt een rood/paarse gloed over de vallei waarin op dit moment weinig activiteit te bespeuren valt. In de verte zie ik de koplampen van een auto rijden op een van de wegen die naar Nijar leiden, een hond blaft in de tuin van de buren, de klok slaat zeven in het dorp even verderop, verder is het stil. Ik had net een Harpmood bijgewoond met Yoginam Abbahji en wilde even de benen strekken voordat het avondeten wordt geserveerd. De berg achter Yoginam's huis is daar ideaal voor. Na ongeveer een kwartier klimmen heb ik een prachtig uitzicht over het dorp en de bergen achter Nijar. In stilte laat ik de Harpmood op me inwerken en voel een dankbaarheid opkomen. Dankbaar voor de locatie waar ik nu ben met het uitzicht dat ik heb, de groep mensen om me heen deze week en de aanwezigheid van Yoginam Abbahji.]

Avondeten Het avondeten is, zoals iedere avond, erg lekker en overtreft dagelijks mijn verwachtingen. Er staat zelfgebakken brood in manden op de keukentafel, er is soep, zelfgemaakte humus, olijvenpasta, een frisse salade en andere lekkernijen. De groep van zeven mensen die aan deze retraite deelneemt, en nu met elkaar aan tafel zit, kwamen vanuit allerlei hoeken van Europa gereisd: Oekraïne, Duitsland, Portugal, Letland, Sardinië en Nederland. In stilte wordt de maaltijd genuttigd. Men kijkt voor zich uit en in hun ogen zie ik de roest die ze naar de eettafel hebben meegenomen na de Harpmood. Na het avondeten loop ik nog een rondje in de tuin. Hoewel het donker is zijn de contouren van de sinaasappelbomen, de vijgenbomen, de palmbomen, de cactussen en de driehoek van de NAM-triade nog net zichtbaar, verlicht door de lantaarnpalen die rond de tuin staan. Het is een onbewolkte avond dus kan ik een flink aantal sterren aan de hemel zien staan. Zo herken ik het sterrenbeeld Orion (de Jager) en een van de planeten.

[Diner is, zoals elke avond, erg lekker en overtreft elke dag mijn verwachtingen. Er ligt zelfgebakken brood in mandjes op de keukentafel, soep, zelfgemaakte hummus, olijvenpasta, een verse salade en andere lekkernijen. De groep van zeven deelnemers aan deze retraite, die nu samen aan tafel zitten, kwam uit heel Europa: Oekraïne, Duitsland, Portugal, Letland, Sardinië en Nederland. De maaltijd wordt in stilte gegeten. Ze kijken voor zich uit en in hun ogen zie ik de vrede die ze na de Harpmood naar de eettafel hebben gebracht. Na het eten maak ik een wandeling in de tuin. Hoewel het donker is, zijn de contouren van de sinaasappelbomen, vijgenbomen, palmbomen, cactussen en de driehoek van de Triade van Nâm nog net zichtbaar, verlicht door de lantaarnpalen die de tuin omringen. Het is een onbewolkte avond dus ik kan aardig wat sterren aan de hemel zien. Zo herken ik het sterrenbeeld Orion (de Jager) en een van de planeten.]

Afstemmingen Het was weer een prachtige dag die zich eigenlijk vanzelf vulde met afstemmingen in het huis van Yoginam Abbahji, wandelingetjes in de tuin, mijmeringen in het zonnetje op de terrasjes voor onze huisjes en mooie contactmomenten in de stilte met deelnemers van de groep. Eén keer heb ik Yoginam Abbahji gezien die een wandelingetje maakte in de tuin samen met Tim. Hoewel iedere dag er in de vijfdaagse stilteretraite er zo'n beetje hetzelfde uitziet beleef ik iedere dag toch weer anders. Bij de éne afstemming zit ik er lekker ontspannen bij en word ik door de klanken van de Harp van Yoginam Abbahji gebracht naar een gebied tussen waken en slapen in. Tijdens een ander woord word ik emotioneel geraakt en bij weer een ander openbaart zich de wereld van Awe and Wonder waar Yoginam Abbahji het vaak over heeft en ervaar ik iets wat niet in woorden te beschrijven valt.

[Het was weer een prachtige dag die eigenlijk zichzelf vulde met afstemmingen in Yoginam Abbahji's huis, wandelingen in de tuin, mijmeringen in de zon op de terrassen voor onze huizen en mooie contactmomenten in de stilte met deelnemers van de groep. Op een keer zag ik Yoginam Abbahji met Tim wandelen in de tuin. Hoewel elke dag in de vijfdaagse stille retraite er ongeveer hetzelfde uitziet, ervaar ik elke dag anders. Bij de ene afstemming zit ik in een ontspannen houding en voeren de klanken van de Harp van Yoginam Abbahji me naar een gebied tussen waken en slapen. Bij een ander word ik emotioneel geraakt en bij weer een ander openbaart zich de wereld van Ontzag en Verwondering waar Yoginam Abbahji het vaak over heeft en ervaar ik iets wat niet in woorden te beschrijven is].

Afscheid Het afscheid na afloop van deze prachtige stilteweek valt voor sommigen zwaar. Er vloeien tranen van ontroering want hoewel wij niet met elkaar gecommuniceerd hebben in de afgelopen dagen is er toch een band opgebouwd. Een band die ogenschijnlijk verbroken gaat worden als eenieder zijn eigen weg weer vervolgt maar die wordt meegenomen in de herinneringen en harten van de deelnemers van deze stilteretraite. Tijd is iets wonderbaarlijks. Wetenschappers proberen tijd met formules te beschrijven maar daarmee gaan ze voorbij aan het ervaren van tijd. Als ik na een voorspoedige terugreis weer thuis op mijn bankje zit zie ik op de kalender dat ik maar tien dagen ben weggeweest maar voor mij lijkt er minstens een maand te zijn verstreken. Zoveel mooie (gevoelen)ervaringen heb ik mogen opdoen in zo'n korte tijd dat het lijkt alsof de tijd in belevingswereld te zijn vertraagd ten opzichte van de buitenwereld.

[Het afscheid aan het einde van deze prachtige week van stilte is voor sommigen moeilijk. Tranen van ontroering vloeien, want hoewel we de afgelopen dagen niet met elkaar hebben gecommuniceerd, is er een band opgebouwd. Een band die blijkbaar verbroken zal worden als iedereen weer zijn eigen weg gaat, maar die meegedragen wordt in de herinneringen en de harten van de deelnemers aan deze stille retraite. Tijd is een wonderlijk iets. Wetenschappers proberen tijd te beschrijven met formules, maar gaan daarbij voorbij aan de ervaring van tijd. Als ik na een geslaagde thuisreis weer op de bank zit, zie ik op de kalender dat ik maar tien dagen ben weggeweest, maar voor mijn gevoel is er minstens een maand voorbijgegaan. Ik heb in zo'n korte tijd zoveel mooie (gevoels)ervaringen kunnen opdoen dat het lijkt alsof de tijd in de ervaringswereld langzamer is gegaan dan in de buitenwereld].

De tuin van de Asharum Nijar: Terug naar de Roots

We genieten van onze dagelijkse shot sinaasappelsap, vers geperst uit de prachtige bomen. We eten sla, broccoli, snijbiet en boerenkool uit onze moestuin. Er groeien meer aardappelen en tuinbonen, evenals uien en kolen. Dit seizoen richten we ons meer op het toevoegen van struiken aan de tuin, vooral bloeiende struiken en vorige maand hebben we ongeveer een dozijn rozenstruiken gekocht die rond het paviljoen zijn geplant. Er worden ook lokale bloemsoorten toegevoegd en we onderzoeken de beste manier om meer van de typische mediterrane kruiden zoals tijm en lavendel toe te voegen. Vorig jaar hebben we er veel van geplant en hoewel de meeste goed gedijen, zien niet alle kruiden er gelukkig uit. Sommige delen van onze tuin zijn erg woestijnachtig, hebben samengeperste aarde waardoor water niet makkelijk doordringt, en andere delen hebben een gezondere bodem, door de aanwezigheid van bomen die jaarlijks hun bladeren verliezen, of omdat het meer beschut is tegen de wind, of omdat het maar gedeeltelijk blootgesteld is aan de zomerzon. Het is een voortdurende zoektocht naar wat goed werkt in onze tuin en welke plekken extra aandacht nodig hebben en welke specifieke planten houden van dit klimaat met zijn extreme hitte, koude winternachten en ruige wind. We zijn blij dat we een Zoom-bijeenkomst hebben met onze expert Chris op de dag dat deze nieuwsbrief verschijnt, want ook al is er regelmatig contact met hem, een bijeenkomst met alle aanwezige bewoners geeft ons de tijd om bepaalde onderwerpen meer in detail te bespreken.

En vorige week viel er echte regen; bijna 24 uur lang viel er zoet water uit de hemel. Alle bomen en planten herleefden na deze zegen. De grond is verzadigd met water en veel planten die maar matig vooruitgingen, kwamen plotseling weer tot leven. Het is een waar genot om de natuur aan het werk te zien en de veerkracht van planten te zien. Terwijl het regende, waren we benieuwd of de nieuw aangelegde verhoogde paden het zouden houden. Gelukkig behield het ontwerp zijn vorm en deden de waterwegen die waren gemaakt om het overtollige water af te voeren hun werk heel goed. Dit betekent dat we door kunnen gaan met deze manier om de paden in de hele tuin te verhogen en we experimenteren nu met een verhoogd pad zonder het gebruik van beton.

Meer bouwen en verbeteren

De Shrine (onze meditatiehal) is bijna klaar. De vloertegels worden nu gelegd en binnenkort kunnen we beginnen met het installeren van de haardkachel en het aankleden van de ruimte met basisbenodigdheden zoals een tapijt en wat verlichting, zodat we er onze dagelijkse meditaties kunnen doen. De bouwvakkers zijn al begonnen met het volgende project, naast het heiligdom. Daar zullen een gereedschapsschuur en een werkplaats worden gemaakt, zodat het gereedschap, de kruiwagens en andere tuinbenodigdheden op een beter bereikbare plek zijn met betrekking tot de tuin. Het idee is dat de huidige werkplaats en de huidige meditatieruimte worden omgebouwd tot twee kamers, die beide ruimer en misschien iets luxer zullen zijn dan de huidige kamers.