Tuin van Nâm Wonen

Deze editie is geïnspireerd op het landschapswerk en de bijdragen van Chris de Waard. Chris heeft ons vanaf het begin geholpen om wat eens een uitgedroogd en bijna verloren stuk land was, nieuw leven in te blazen en vorm te geven. Met de toewijding van een paar pioniers en de visionaire steun van Yoginâm had het echter de potentie om een Andalusische oase van rust te worden..

Het is zondag 31 maart vroeg in de ochtend op een regenachtige dag. Twee bezoekers komen de Tuin binnen om hun weg te vinden. Ze zijn op weg naar een yogales op zondagochtend. Onlangs zijn ze hier gebleven om van een evenement te genieten, maar vandaag zijn ze gekomen om Chris te helpen in de Tuin. De houtkachel heeft een lekker vuurtje en straalt een comfortabele warmte uit. Meteen na de les begint de ochtendmeditatie. Stil komen de mensen de kamer binnen. Na het ratelen valt er een diepe stilte, met een vriendelijk getik van de lenteregen tegen de ramen.

Als het regent, moet je je gedragen volgens een regenachtige dag

Onder het genot van een kopje koffie besluiten we wat we gaan doen. Volgens de voorspellingen wordt het morgen veel beter weer; veel zon en geen regen! Dus de plannen worden gewijzigd. "Laten we morgen terugkomen!" Maar, zal het nog lukken om alle voorbereidingen op tijd te treffen voor het geplande zaaien en planten? Gelukkig was de volgende dag erg mooi en tot ieders verrassing liepen we zelfs voor op schema!

Het was grappig om te ontdekken dat de regen voor de één zeker niet hetzelfde is als voor de ander. Voor de Spaanse boeren is de regen in dit halfwoestijngebied een enorme zegen. Maar voor een Engelse gast die het gewend is en die hoopt te baden in de zon van de Andalusische hemel, is de regen een soort teleurstelling. Terwijl voor de één werken in de regen een leuke en frisse ervaring is, kan het voor de ander een ongemakkelijke situatie zijn die je beter kunt vermijden, zelfs als je gepaste kleding draagt...

Ervaringen volgen betekenis

Het doet me denken aan een passage die we vorige week lazen in onze SIWEB-leesgroep. "Ervaring wordt altijd bepaald door het unieke ´Ik/Wereld´ dat je bent." Inderdaad! Yoginâm beschrijft dit met een voorbeeld van ´szitten in een boot op een meer´: "Al je zintuigen en je gedachten bepalen dat ´Ik/Wereld´ op dat moment de Ervaring is van het zitten in een boot op een meer." "(...) Je kunt het leuk vinden om in de boot te zitten of het niet leuk vinden om in de boot te zitten en dat natuurlijk of vreemd vinden." Dit wordt duidelijk als je "in de boot zit en je plotseling een afspraak herinnert die je vergeten was." Plotseling krijgt de situatie een heel andere betekenis en misschien wil je nu iets anders dan de Ervaring van het zitten-in-een-boot-op-het-meer. Plotseling vind je het niet meer leuk en wil je misschien dringend terug. Op deze manier voegen Spirit impulsen toe aan de Zit-in-de-boot ervaring. Onze sympathieën of antipathieën kunnen volkomen normaal en natuurlijk lijken, maar ze zijn het resultaat van de manier waarop we zelf gewoonlijk vorm geven aan Ervaring.

Van economie naar ecologie

Hoe ver dit reikt wordt vaak geïllustreerd in het leven van mensen die een fundamentele verschuiving ervaren. Soms wordt deze verschuiving veroorzaakt door omstandigheden, soms door een groeiend gevoel dat er iets ontbreekt. In alle situaties begin je je af te vragen en fundamentele vragen te stellen. Zo ook Chris, die werkt als ecologisch landschapskunstenaar en ons helpt om een duurzame, mooie en eetbare tuin te creëren. Chris begon zijn studie en carrière aanvankelijk in de financiële wereld, maar het groeiparadigma bracht geen voldoening. Groei, op een lineaire manier, heeft zijn waarde, maar het uitzicht is onvolledig en daarom creëert het fundamentele crises. Dus in plaats van te streven naar meer winst, vond Chris het veel interessanter om te bestuderen hoe verschillende aspecten samenwerken en ontdekte hij dat het verrijken van een omgeving veel gunstiger is dan het uitputten ervan. Diversiteit bleek veel stabieler en betrouwbaarder dan monoculturele manieren van controle. Hij ontdekte dat leven met de natuur op de lange termijn veel gezonder en succesvoller is dan een dominante aanpak. Dus begon hij biologie te studeren en vond hij zijn weg naar ecologische landschapsarchitectuur. Nu werkt hij parttime in het veld aan concrete projecten en parttime als docent om zijn unieke expertise te delen. Natuurlijk moet hij nog steeds in zijn levensonderhoud voorzien, maar er is niet langer het idee dat hij 'meer' nodig heeft. Dit geeft Chris de vrijheid om steun en expertise te doneren aan projecten zoals het onze. Door bij te dragen aan een gezonde omgeving leeft hij zijn filosofie. Een veel bevredigender leven!

Van egocentrisme naar ecocentrisme

Chris: In een verstedelijkte samenleving zijn steden de normale habitat geworden van de hedendaagse mens. Het stadsleven vervreemdt echter van de natuur waar ons bestaan van afhangt. We maken deel uit van die natuur en zijn er voortdurend mee in interactie. Maar kunnen we de gevolgen van ons gedrag nog wel overzien? In plaats van onszelf centraal te stellen, zouden we ook de wereld waarin we leven kunnen verkennen en bestuderen hoe alles samenwerkt. Hoe bepaalde ontwikkelingen dat geheel beïnvloeden en dus ook de delen ervan. We zouden kunnen proberen op te sporen en te cultiveren wat gunstig is voor dat geheel en vermijden wat schadelijk is. In die zin kan werken in een tuin als een moreel kompas zijn. Een tastbare manier om de onderlinge afhankelijkheid van alles te herontdekken en meer oog te krijgen voor de waarde die het heeft om bij te dragen aan evenwicht. Als we dat geheel centraal stellen, worden we een ander doel. Werken in een tuin en er deel van uitmaken helpt om een heel andere, meer holistische manier van leven vorm te geven.

Van stad naar staat

Chris: Toen ik door Amsterdam liep, viel het me op, toen ik al die grote gebouwen zag waar veel mensen wonen en werken, dat al die mensen in aparte hokjes zaten. Op zichzelf, velen van hen alleen, hun leven leidend zonder een natuurlijk gevoel van relatie; vervreemd van elkaar, vervreemd van de natuur en daardoor ook van zichzelf. Geen wonder dat voor zoveel mensen de zin van het leven verloren gaat. Werken in een ecologische tuin en op een plek als de Tuin van Nâm zijn, kan terugbrengen naar een meer natuurlijk gevoel van leven. In plaats van de natuur te overheersen, kunnen we ermee samenwerken en leren het leven optimaler te ondersteunen. Ontzag en Verwondering kunnen terugkeren en vanuit deze staten kan ook de levensoriëntatie veranderen. Naar een meer open perspectief waarin het minder logisch is om te concurreren en te controleren en meer natuurlijk om te navigeren en ons verbonden te voelen.