Revitalisering van dor land: hoe we een woestijn veranderden in de oase van de Tuin van Nâm

Journaal van augustus 2024

In deze 2e zomereditie deelt Edwin zijn ervaring met het revitaliseren van de dorre woestenij die we aantroffen toen we deze plek ontdekten en vertelt hij hoe deze werd omgetoverd tot de oase die bekend staat als de Tuin van Nâm. De rijkdom ervan is een ware en tastbare zegen in de hoogzomerhitte van het Andalusische halfwoestijnklimaat. We wensen je een aangename reis door de eerste jaren van zijn bestaan.

De tuinmannen

Vier jaar geleden zijn we begonnen met het aanpakken van de tuin. De vorige bewoners hadden het land in verval laten raken. De meeste oude olijf-, fruit- en notenbomen waren in zeer slechte staat, dood of stervende. De rest van de velden in de tuin waren uitgedroogd, verhardden min of meer een woestijnlandschap. Eerst werd het oude "Moorse" waterkanaal dat door de tuin loopt weer uitgegraven, vrijgemaakt van vegetatie en hersteld. Dit omdat het een aantal terrassen in de tuin kan bereiken. Elke drie weken krijgen we meer dan 6 uur hard stromend water rechtstreeks uit de bergen van de Sierra Almahilla. Hiermee vullen we eerst onze waterbassins en de rest gebruiken we om de verschillende velden te besproeien. Hiervoor hebben we veel extra geulen gegraven en vooral rondom de bomen zodat ze af en toe een extra waterkadootje krijgen. Dit is zowel goed voor de boom als voor de bodem.

Vóór:

Het land transformeren:

We moesten trappen maken op elk terras omdat anders niet alle terrassen toegankelijk zouden zijn. Vervolgens hebben we in de hele tuin een irrigatiesysteem geïnstalleerd. Hiermee worden alle bomen en beplantingen regelmatig voorzien van water uit de bassins (druppelsysteem). We hebben zelf meer dan 200 bomen geplant. Stukje bij beetje en de meeste gingen als kleine stammetjes de grond in. Omdat de grond hier hard en compact is, betekent dat eerst een grote kuil uithakken met een pikhouweel. Daarna vul je de kuil met een mix van goede aarde, compost, rivierzand en een deeltje eigen grond. Bij voorkeur in de vorm van een kom zodat (vallend) water zich concentreert rond de boom bij zijn wortels. Bedek vervolgens met "mulch" (stro, hooi, versnipperd hout). Plant vervolgens wat groenbemesting zodat het gebied rondom de boom bedekt is met vegetatie en dit kan ook regelmatig gesnoeid worden wat weer "mulch" is voor de boom. Dit wordt langzaam afgebroken in de grond. Een soort "slow food" voor de bodem. Het klimaat is hier vrij extreem, met periodes van intense hitte maar ook periodes van zeer harde wind die door de vallei raast en waar windsnelheden van 90 of 100 km per uur niet ongewoon zijn. Daarom moesten de kleine tere boompjes worden beschermd met steunpalen die ook nog eens stuk voor stuk in de keiharde grond werden gezet.

Nu:

De meeste bomen zijn door deze eerste fase (babytijd) heen en bereiken nu de volgende fase (volwassenheid). Nu moeten ze hun wortelsysteem uitbreiden van de 1e schaal naar de rest van het gebied dat nog steeds harde, verdichte grond is. We hebben van onze tuinexpert geleerd dat we dit kunnen bereiken door een grotere cirkel rond de boom te maken met compost en speciale zaden te planten van gewassen die lange penwortels produceren van wel 1 tot 2 meter diep. Deze plant sterft later af en laat een paar gangen achter waarin de boom zijn wortels kan laten groeien. Geniaal toch!!! Dit is een doorlopend proces dat we nog een paar jaar zullen voortzetten. Een aantal bomen zijn in een paar jaar tijd al heel groot geworden en kunnen al van hun steunpalen worden ontdaan.

Ook veel "oude" verlaten bomen zijn weer tot leven gekomen of komen weer tot leven na te zijn gekapt en dat is een wonder om te zien. Langzaam wordt al het ongebruikte land tussen de bomen aangepakt en omgevormd tot velden voor voedselproductie of aanplant voor schoonheid. Het is hier belangrijk om de grond te beschermen tegen uitdroging en erosie door zonlicht. Een mooie ecologische tuin is afhankelijk van een gezonde bodemcultuur. Dit wordt bevorderd door de bodem te bedekken met een laag mulch of een bed van groeiende en bloeiende bodembedekkers.

Door de hele tuin is een wandelpad aangelegd dat nu veld voor veld wordt opgehoogd met behulp van aan elkaar gemetselde keien en gevuld met hard zand. Hierdoor ontstaat een "verhoogd" pad dat ten eerste prettig is om over te lopen en ten tweede kan het vallende water nu de bomen en planten bereiken en blijft het pad watervrij.

Het is een "zegen" om in de Garden of Nam te mogen werken en deze verder vorm te geven en te laten bloeien. In 4 jaar tijd hebben we een dor woestijnlandschap omgetoverd tot een prachtige vruchtbare oase. Laatst zei een kennis tegen me, oh dus jullie doen aan "ecosysteemherstel"... Ik antwoordde, "dat zou heel goed kunnen, in ieder geval wordt het hier steeds mooier".

Een bijzondere ervaring was onlangs het eten van een "Johannesbrood" vrucht van een van de bomen hier. Dit is een soort peulachtige grote vrucht die donkerbruin kleurt als hij rijp is. Je kunt hem dan zo van de boom plukken en opeten. Behalve de zaden, die zijn keihard. Ze maken er trouwens "johannesbroodmeel" van en vroeger werden de zaden gebruikt om goud en diamanten "karaat" te wegen. De vrucht is zoet en smaakt naar chocolade en de groene binnenkant een beetje naar pistache. Heerlijk dat er hier chocoladerepen aan de boom groeien 😊

Een andere leuke ontdekking was dat er ineens een avocadoboom groeide aan de rand van de bananenkuil. Dit is een groot uitgegraven gat dat we blijven vullen met snoeiafval en groenafval uit de keuken en waar we bananenplanten omheen planten. Er zat een avocadopit tussen die de plek wel leuk vond.

De Tuin van Nam completer maken, in een mooie staat houden en laten bloeien kan alleen met de inzet van veel mensen. Gelukkig hebben we hier vele handen om te helpen De Tuin van Nam compleet te maken. We zijn goed op weg maar we zijn er nog niet....gelukkig want dan kan ik nog veel tijd doorbrengen in de tuin...Ik hoop jullie daar ook te ontmoeten...In Asha

Stichting Nâm

Bekijk volledige biografie