Proloog
Op de ochtend van het schrijven en redigeren van dit dagboek arriveerde er een nieuwe bouwvakker. Hij had van deze plek gehoord en was benieuwd hoe onze 'iglesia' eruitzag, zoals zijn orthodoxe Roemeense collega het uitdrukte. De man kwam uit Marokko en was onder de indruk van de elegante eenvoud van onze meditatiehal. "¿De qué religión eres? vroeg hij. Een interessante vraag, want alle religies wijzen naar dezelfde essentie. Dus ik vertelde hem: "De mensen die hier komen zijn niet van één specifieke religie. We zijn gewoon mensen, die dezelfde essentie delen." "Zoals wij moslims!", zei hij. "Zijn we niet allemaal geboren uit dezelfde bron? Dus we zijn broeders en zusters!" En voor ik het wist, omhelsde hij me vreugdevol als een van de zijnen. Wat een begin van de dag!
December
In deze nieuwsbrief deelt gastschrijver Andree enkele ervaringen met ons. Andree introduceert ook een nieuwe ontwikkeling, bedoeld om toekomstige verblijven in de Tuin van Nâm te verrijken. Andree woont en werkt hier vanaf het begin. Typisch voor december is de zonsverduistering en de terugkeer van het licht.
Ervaring 1 - Que la Paz sea contigo!
"Elk jaar (en nu voor de derde keer) maken we koekjes voor alle buren en relaties in Nijar. Ze zijn gemaakt met amandelen, rozijnen, dadels en een beetje honing; puur en lekker. We verpakken ze mooi in papieren zakjes samen met 6 sinaasappels - waarvan we er heel veel hebben! - en versieren ze met gele hartjes met de tekst "Que la Paz sea contigo!" De buren vinden dit een leuk gebaar. Soms krijgen we een kus, soms een zak met tomaten, courgettes... en natuurlijk komkommers. (We krijgen zoveel komkommers dat gebakken komkommer, komkommersoep, komkommer met yoghurt, komkommersalades vaak op het menu staan in de "komkommertijd"). Het is leuk om te beseffen dat we meer mensen in het dorp hebben leren kennen, dat we nieuwe vrienden hebben gemaakt en dat voor ons allemaal, zelfs voor de beginners, ons Sprekend Spaans is verbeterd!"
Ervaring 2 - Werken in de moestuin
Gesproken over komkommers: "Elk jaar, na de hitte, beginnen we een nieuwe cyclus met de moestuin. Vanaf half september, oktober, enzovoort. De zomer is zo heet, met zijn 35 graden, dat het werken in de tuin te warm is en de zaden en babyplantjes van de nieuwe groenten opdrogen. Dit jaar hadden we last van sprinkhanen die in grote groepen kwamen en alle kleine groenten opaten. Ze produceerden hun baby's in onze composthopen, we gebruiken geen insecticiden, dus besloten ze bij ons te blijven. Nu hebben we veel planten onder netten of doeken, behalve de aardappelen, uien en knoflook, waar ze niet van houden.
We hebben groene sla, radijs en bijna 150 kilo aardappelen geoogst. We hebben rode en groene kool, bloemkool, broccoli, rode bieten, wortelen... en veel rode en witte uien geplant. Deze groenten groeiden vorig jaar prima; aubergine echter overleefde het niet, vaak hebben we het geprobeerd. Het is fijn om in de tuin te werken; de grond voorbereiden, duizenden stenen verwijderen, compost toevoegen, de zaden en de babyplantjes verzorgen, planten, water geven, onkruid verwijderen, meer compost toevoegen. Nieuwe velden voorbereiden. Er is altijd iets te doen voor iedereen en nu in de winter is het zo'n 20 tot 24 graden op de dag, een hele lekkere temperatuur om te tuinieren!"
Bijeenkomsten in de Tuin van Nâm
We merken dat we regionaal geworteld zijn, terwijl we meer mensen zien komen naar de wekelijkse Samenkomst met Yoginâm. Sommigen worden hierheen geleid door mensen die ze op hun reizen ontmoeten. Het resoneert met de oude alchemie van Al-Andalus, waar verschillende culturen en achtergronden elkaar ontmoetten en samenleefden, meestal in een open en respectvolle sfeer. Iets wat doorklinkt in Andree's volgende impressie.
Ervaring 3 - Andree in Oezbekistan
"Als kind bewonderde ik een foto in een tijdschrift: ruïnes van een moskee, een madrasah, een groep mannen met lange grijze baarden in het wit gekleed en een jongen met een witte sjaal om zijn hoofd. Ik wilde die jongen zijn... Er stond geschreven; Samarkand. Daar wilde ik heen! Eindelijk, op 70-jarige leeftijd en al 3 jaar wonend in de Tuin van Nâm Living, ging ik. Voor het eerst alleen naar het onbekende en voorbereid met behulp van Google op mijn telefoon.
Ik had een goede tijd; de oude steden waren volledig gerenoveerd, geen ruïnes meer, de lange grijze baarden waren weg of kort, de kleding donkerblauw en de smartphone in de hand. Maar de steden waren levendig en ik ontmoette veel vriendelijke mensen. De sociale relaties en het dagelijks leven zijn georganiseerd rond de spiritualiteit, zonder verplichting en onderdrukking. Er staan informatieborden op straat om te helpen herinneren wanneer het tijd is om te bidden. Een jonge jongen leerde me hoe ik moest bidden: houd je handen als een kom, je verzamelt Allah erin. Als het gebed klaar is, breng je de kom naar je ogen en wikkel je je handen langs je gezicht. En dan ben je Allah! Mensen bidden op straat, terwijl andere mensen gewoon langslopen. Ze komen samen in het park of op de pleinen om te picknicken, backgammon te spelen, films te kijken op hun mobiele telefoons en om les te geven. Oudere mensen uit de dorpen komen in moderne touringcars om te bidden bij de graven van wijze mannen en in moskeeën en om te genieten van de mooie tuinen en het eten in de openluchtrestaurants. Het is altijd druk rond de soefikloosters. In de oude madrasahs zijn nu kleine winkeltjes van ambachtslieden, waar de oude manieren van houtsnijwerk, miniatuurschilderen, het maken van sieraden, leren tassen en natuurlijk borduren worden beoefend en vernieuwd. Ik had mijn oog laten vallen op Afghanistanjassen van schapenvacht met borduurwerk, zoals uit de jaren zestig. Heel mooi, maar alleen voor heel lange mannen.
In de metro, de bussen, de treinen, die erg vol kunnen zijn, gedraagt iedereen zich vriendelijk, respectvol. Er zijn overal mensen in ouderwetse uniformen op de perrons, in het busstation. In de treinen heeft elke wagon zijn eigen conciërge, klaar om te helpen met bagage, thee te schenken, te helpen bij het vinden van je zitplaats. Overal voelde ik me volkomen veilig. En ik hoefde nooit zelf een koffer te dragen. Communicatie was niet altijd mogelijk. Ik spreek geen Oezbeeks, Tadzjik of Russisch en de meeste mensen kennen maar 2 zinnen Engels: "Whats your name?" en "Where are you from?". Ik ontmoette een aantal jonge mensen die Engels hadden geleerd of studeerden. En ik was verbaasd hoe open en wijs ze praatten over het leven in hun deel van de wereld. Terwijl de jongeren in Iran ernaar verlangden om naar Amerika te gaan en rijk te worden, leken de Oezbeken blij en trots te zijn op hun geschiedenis, tradities en spiritualiteit en soms (op een beleefde en milde manier) kritiek te leveren op de imperialistische politiek van de westerse landen en van de grote broers, Rusland en China.
Aan het einde van deze reis was het goed om terug te zijn in de Tuin van Nâm Living waar mijn honden leven en mensen samenkomen en - zoals het advies klinkt van de soefimeester uit de 10e eeuw, Sheikh Abu Bar Sayid - zoeken naar Allah in communicatie met de mensen om hen heen."
Een nieuwe optie om je verblijf te verrijken
De Tuin van Nâm lijkt een plek te zijn waar iemand zijn unieke niche kan verkennen en die kan leven op een manier die anderen dient. Een van de verbazingwekkende wonderen die we regelmatig zien, is dat mensen manieren vinden om hun natuurlijke talenten tot uitdrukking te brengen. Om te genieten van de zielsverrijkende schoonheid van de unieke omgeving van deze Andalusische oase, gaan we vanaf volgend voorjaar verschillende excursies aanbieden. En raad eens wie de organiserende gastheer zal zijn?
Excursies met Andree
"De excursies omvatten een aantal culturele historische monumenten zoals de kathedraal en het enorme kasteel, het Alcazaba, het eerste Europese nonnenklooster en de oude stad Almeria. Vlakbij Nijar liggen de mooiste stranden van het natuurpark Cabo de Gata, Playa Playazo, Playa Genoveses en Playa Monsul. In de winter is dit gebied erg mooi om te wandelen en in de zomer kun je er zwemmen, snorkelen om de gekleurde tropische vissen te zien en, als er een zuidoostelijke wind staat, is dit een goede plek om te surfen of te bodyboarden. Er is ook een mogelijkheid om de woestijnlandschappen rond Nijar te bezoeken; richting Tabernas en Lucainena. Om de woestijn te ervaren, de stilte en schoonheid ervan, de soorten rotsen en om te leren over de medische kracht van de vegetatie. Tijdens deze excursie bezoeken we een winkeltje met zeer goede authentiek gemaakte kruidengeneesmiddelen! Deze excursies beginnen direct na de ochtendmeditatie om 10.30 uur en duren tot lunchtijd om 14.30 uur, ze zijn bedoeld voor 1 tot 4 gasten. We overwegen om een kleine bus aan te schaffen zodat er meer mensen mee kunnen. Iedereen met ideeën hierover, welkom!"
Epiloog
Andree sluit af met een uitnodiging: "Geniet van de mogelijkheid om de allesomvattende liefdevolle energie van Yoginâm, de schoonheid van de Tuin van Nâm Living, zout zeewater op je huid, de mooiste natuurervaringen en een zinvol samenzijn te combineren in een verblijf dat enorm bijdraagt aan alle niveaus van welzijn. En dit alles gedurende 350 dagen zon per jaar!" Welkom!
Moge de vrede op u zijn
